πληρωτικός

-ή, -ό / πληρωτικός, -ή, -όν, ΝΑ και πλερωτικός, -ή, -ό, Ν [πληρώ]

νεοελλ.

αυτός που γίνεται ή εκτελείται με πληρωμή, τοῑς μετρητοίς, με την άμεση καταβολή χρημάτων

αρχ.

1. αυτός που μπορεί να γεμίζει («δύναμις πληρωτική κοιλωμάτων», Πτολ.)

2. ιατρ. πληθωρικός

3. αυτός που προκαλεί πληθώρα

4. αυτός που αναγνωρίζει την πλήρη πληρωμή («πληρωτικὴ απόδειξις» — απόδειξη πλήρους εξοφλήσεως χρέους).

επίρρ...

πληρωτικῶς Α

κατά τρόπο πληρωτικό («πληρωτικῶς παρέχουσιν τὰ δημόσια»).